Pas geleden was ik samen met Willem, mijn man, aan het fietsen op de Lemelerberg. Prachtige omgeving, we hebben genoten.

Op een gegeven moment was het tijd voor een bammetje. En dan moet er nog een bankje komen, liefst in de zon EN met een mooi uitzicht. En ja hoor boven op de Lemelerberg, we zagen het bankje van ver, het riep ons gewoon. We waren er bijna en plots….. andere fietsers uit de tegenovergestelde richting die gelijk met ons stopten bij ‘ons’ bankje.

We denken in oplossingen, dus gevraagd of ze het bankje wilden delen. Dat wilden deze mensen wel.

Het gesprek kwam als vanzelf op gang. Hoe mooi, mensen die je nog nooit ontmoet hebt en waar je vrijwel direct verbinding mee maakt. Het blijft me verbazen en ik word er oprecht heel blij van, iedere keer weer.

Het mooiste vond ik nog wel dat mevrouw, deze mensen waren wat ouder dan ons dan zeg je dat, op een gegeven moment de thermosfles pakte en een aantal bekers, en vroeg of we ook koffie wilden. Zo lief!

Wij doen het zelf ook als we bijvoorbeeld op een camping staan en er komen mensen die nog van alles op moeten zetten voordat ze aan de koffie/thee kunnen. Dat vinden we heel gewoon, maar omgekeerd….

Ik ben heel blij dat er in deze roerige tijden nog veel mensen zijn die de verbinding, ook al is het maar voor even, willen aangaan.